امام رضا(ع) در نظر شیعه همچون پدر مهربانی است که پیوسته در پی صلاح و خیر خواهی فرزندان خویش است ؛هم چنان که ایشان فرمودند: " الامام الانیس الرفیق، و الوالد الشفیق، و الاخ الشقیق، و الام البرة بالولد الصغیر، و مفزع العباد فی الداهیة النآد."[عیون اخبار الرضا(ع)]
"امام همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر برابر، مادر دلسوز به کودک، و پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است."
و اینگونه است که ما امام رضا(ع) را امام رئوف میدانیم زیرا پیوسته الطاف حضرت شامل حال شیعیان میشود. عبد الله بن ابان که مورد توجه حضرت رضا(ع) بود گوید:" به حضرت عرض کردم برای من و خانواده ام دعا کنید".حضرت فرمودند:" مگر دعا نمیکنم! به خدا سوگند که اعمال شما هر روز و شب بر من عرضه و گزارش میشود." عبد الله گوید:" من این مطلب را بزرگ شمردم و تعجب کردم.حضرت فرمودند:" آیا کتاب خداوند عز و جل را نخوانده اید: « وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إلى عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (توبه? 105) (و اى پیغمبر بگو [هر چه مىخواهید] انجام دهید. خدا و رسول خدا و مؤمنین اعمال شما را مىبینند و به زودى برگردانده میشوید به سوى خداى داناى پنهان و آشکار، پس خبر دهد شما را به آنچه میکردید.
شخصی به نام موسی بن سیّار گوید: با حضرت رضا(ع) بودم در سفر خراسان, نزدیک شهر طوس چون دیوارهای شهر نمایان شد صدای نوحه و عزا شنیدم. به دنبال صدا رفتم دیدم جنازه ای است. در این هنگام حضرت از اسب فرود آمد و به طرف جنازه رفت و به آن خو گرفت. آنگاه رو به من کرد و فرمود:"ای موسی بن سیّار هر که جنازه یکی از اولیای ما را تشییع کند, از گناهان بیرون میرود آنگونه که از مادر متولد شده است. چون جنازه آن مرد را کنار قبر نهادند ایشان نزدیک آمد مردم را کنار زد و دست مبارک خود را بر سینه آن مرد نهاد و فرمود: ای فلانی مژده باد تو را به بهشت, بعد از این دیگر ترسی بر تو نیست. عرض کردم : فدایت شوم, آیا این مرد را میشناسید؟ شما که تا امروز به این سرزمین نیامده اید! حضرت فرمود: آیا نمیدانی که اعمال شیعیان ما در صبح و شام بر ما ائمه عرضه میشود, هر کوتاهی که در اعمال آنها باشد, از خداوند متعال میخواهیم که از صاحبش در گذرد و هر چه از کارهای خوب باشد از خداوند برای صاحبش جزای خیر در خواست میکنیم.
منبع: حکایت آفتاب
